داغ دل
بيا به خانه آلاله ها سري بزنيم
ز داغ با دل خود حرف ديگري بزنيم
به يک بنفشه صميمانه تسليت گوييم
سري به مجلس سوک کبوتري بزنيم
چهل روز
چهل روز است که دلتنگی های غروب را با بودن در کنار مزارش سپری کردیم و ناباورانه روزهایمان را به شبهایمان گره زدیم و شبهایمان را به امید آن که هلال ماهگونش را یک بار دیگر در خواب به نظاره بنشینیم، به صبح رساندیم . طنین صدای دلنشینش همچنان در گوش ما، مهربانیش در قلب ما و زیبایی چهره اش همیشه در یاد ماست..
سنگ صبور
يک سال مي گذرد و مي سوزيم
و به هر جا مي نگريم، خاطره اي از تو در خيال ما شکل مي گيرد
يک سالي است که سنگ صبور خود را از دست داده ايم
و نگاه پاکش را ديگر نمي يابيم
چه سخت است فراق کسي که ياد و روحش هميشه در کنار ماست و او خود نيست
یک سال فراق
یک سال فراق تو به ما عمری گذشت
یک عمر بود هجر تو، اما یک سال گذشت
ترنم صدا
چهل روزبه جاده های مسدود چشم دوختیم
تا شاید برگردی،
اما تو هرگز کوچه های خیس و گنگ حضورمان
را به ترنم صدایت مرور نخواهی کرد!
محنت
گذشته سالي و رويت نديديم
گلي از گلشن رويت نچيديم
رسيده سالگرد تو ولي ما
به قدر سالها محنت كشيديم
تاریکی و خلوت
چهل روز از غروب غم انگیز و نابهنگام ستاره پر فروغ بیت عشق الهی گذشت.خلوتش ناگهانی بود و رفتنش نامنتظره، وجودش افتخار بود و نبودنش مسلخ تلخ ناباوری،دلش دریای عشق بود و وجودش باران کرامت،ستاره ای بود که خاموش شد و خورشیدی بود که غروب کرد،دیگر صدایش از نهایت تاریکی و خلوت به گوش می رسد...
